"En Compostela pode un home
escoller óboe e docísimo cor ao contrapaso,
decair nos tremedoiros
(VIBRA, CORAZON GASTADO!),
tenra especie de prantas espiráis
e añuca ou seixo de xogar antre os dedos.
Pode pedra luída
alzarte sobre sí coma un guerreiro
é proclamado rei de oucas e carballeiras vellas.
En Compostela pode un vento duro
estremecer o corazón da Europa campesina
que todos temos dentro sen decilo.
En Compostela soan polonesas,
nacionalmente, en moitos plenilunios
cabo de trasparentes ollos, mortos,
e un barroco de bronce ergue paxaros de duro mármore
e oubear oubean os couselos
nas murallas de san Martiño Pinario.
En Compostela, enfin,
compañías de mortos compañeiros
comen caldo insumiso na lembranza ilustrada
(VOTO POR VOS: ROSALIA, PONDAL, FARALDO)
das cabezas alzadas.
En Compostela está o que perdemos
e vai nacendo noutros i esto é o grande milagre
(¡UNHA LAPA LENE, UNHA CANDELEXA!)
da conciencia desta patria
conservada en pequenos corazóns
ardentes con fogo doce que non morre.
En Compostela soterraron a semente
chamada Xohán Xesús González, porta
dun futuro suntuoso e proletario
que avanza cara nós con alboroto
e venme o arreguizo somentes de pensalo e de amalo.
En Compostela estamos
moitos xa para sempre derrotados."
Comments
Post a Comment
"Poor the unhappiness out / from your too bitter heart". (Wallace Stevens)